De vraag an sich bestaat al langer, zoals je misschien al wel weet. Zowel Socrates, Plato als moderne managers-methodes(hoe motiveer ik mijn personeel) halen we echter rechts in en we volgen het slingerende bospad gewoon bergaf immer-gerade-aus.

Tijdens de workshop word je in een speelse setting uitgedaagd je schaamte te overwinnen, door en plein public zo veel mogelijk domme vragen te stellen. Interne remming blijkt een grote hindernis. Wie is er immers niet op uit om zo intelligent mogelijk over te komen? Dit legt het zorgeloos associëren vanuit de dagelijkse saaiheid helaas lam.

Het programma bestaat uit een theorie- en praktijk gedeelte. Tijdens de theorie worden 12 soorten domme vragen behandeld, die door genoeg concrete voorbeelden duidelijk worden, zoals bijvoorbeeld de struisvogelvraag, de terugketsvraag, de overkantvraag, de wisselvraag, de zwaartekrachtvraag en de narcistische vraag. Omdat domme vragen niet uit het geheugen gelepeld worden, maar altijd een reactie op het moment zijn ga je eerst oefenen op beeldmateriaal (foto´s), pas daarna op kunstwerken en in de echte realiteit (afhankelijk van de omgeving waar we ons op dat moment begeven).

De lesstof poogt met name geen lollige cabaret-cursus te zijn, maar een gezamenlijke oefensessie zuiver waarnemen met absurdistische inslag. Natuurlijk kunnen domme vragen grappig zijn, dit is echter niet het hoofddoel. Maar als je eenmaal de smaak te pakken hebt, wordt het een bevrijdende en verhelderende bezigheid.



Voor wie is de workshop en door wie wordt hij gegeven?

De workshop is voor iedereen, behalve voor babies en kinderen. Als jij jezelf niet tot die groep rekent mag je dus meedoen. Je krijgt dan les van mij. Van nature heb ik een absurdistische inslag, zowel in beeld, geluid als in taal. Als kind vroeg ik me bijvoorbeeld al af waarom de afwas niet op alfabet stond en dat is nooit meer over gegaan.

Omdat ik tijdens mijn leven al vele vraagtekens heb gezet bij de zogenaamde vanzelfsprekendheid, ben ik getraind geraakt in heel bewust observeren, een waardevolle vaardigheid. Voor de meesten is het namelijk erg moeilijk om opzettelijk inefficiënt te denken, onbevangen te kijken en aannames in en uit te schakelen. 

Het is geruime tijd mijn hobby geweest om voorspelbaarheden im frage te stellen bij verschillende service-balies. Let wel; de kunst van het domme vragen wordt nadrukkelijk niet als een stok kaarten tevoorschijn gehaald, of uit het hoofd geleerd als een rijtje voorzetsels met de verkeerde naamval, maar bevraagt nadrukkelijk het heersende moment vanuit een innerlijke niet-begrijpende objectiviteit. Hierbij wordt het interpreterende verstand zoveel mogelijk ter zijde geschoven.

Ik heb de onbewust toegepaste regels in kaart gebracht en een  inspirerende leermethode ontwikkeld, die ondertussen getest is in verschillende settings. Als oefenmateriaal gebruik ik een onuitputtelijke bron van eigen beeldmateriaal. De methode blijkt te werken. De kerngedachte en basisvaardigheid wordt opgepikt door de cursisten, die er de rest van hun leven mee aan de slag kunnen. Menigeen heeft bevestigd een nieuwe manier van kijken geleerd te hebben. Andere projecten van mij zijn Margriet Kicks-Ass en Semi-Colon.